Sprakeloos het avondlicht
een stukgesmeten dooier
uit het westen die van
hoge takken droop.
En daar doorheen geroerd
proefden wij met open mond
honing van het bijenvolk
dat sterft, als was het liefde.
Iemand zei: wauw !
een tweede zweeg, een derde
zocht zo’n toestel waarmee
je kleuren vangt.
Maar allen samen
dronken wij
de hemel schonk
champagne.
Lieven, november 2016